کاش روزی
من خدای عشق را بازم به تصویر می کشیدم
می پریدم برسر کوه
چشمه می دیدم ولی تصویر دریا می کشیدم
می پریدم بر سر جو
جو می دیدم ولی تصویر اقیانوس در جا می کشیدم
ذهن من فعال بود
در درونم حال بود
بهترین آمال بود
در خداوند درونم
عشق بود
امید بود
ایمان بود
سینه مالا مال از ایثار بود
بهترین کردار بود
زعشق هم سرشار بود
خوبترین رفتار بود
عالی ترین کرداربود
بالاترین گفتاربود


بازباران با ترانه
می خورد بربام خانه
یادم آید روز بارانی و برفی
با خداوند سه حرفی
می سرودم شعرهای کودکانه
می کشید ازدل زبانه
دردلم می زد جوانه
ساده بودم
پاک بودم
من سبک چون باد بودم
در درونم ناله وفریاد بودم
شهره زیبایی و آباد بودم
کودکی دلشاد بودم
شاعری آزاد بودم
عشق را من هم به تصویر می کشیدم
لحظه های ساده زیستن می چشیدم
آه............................